Er wordt mij verteld dat het vandaag vaderdag is … Vaderdag, daar herinner ik mij iets van maar niet alles. Maar jij vertelt mij alle mooie momenten van deze ene dag in het jaar die we al samen mochten beleven. Cadeautjes ! Een briefje zo mooi voorgelezen ! Ja, dat weet ik nog !
Vandaag is mijn dag anders … ik kan je lieve knuffel niet voelen, maar je bent er wel … op afstand ! Jij vergeet mij niet, dat zal je nooit doen, dat weet ik wel. Dit moet voor jou ook pijn doen, want je weet niet hoe vaak we nog vaderdag samen mogen vieren. Dit is wat jongdementie doet … Misschien kunnen we de rest van het jaar nog enkele extra vaderdagen inlassen, zodat we samen nog mooie herinneringen kunnen opbouwen ?
In deze tijd van Corona maak ik mij geen zorgen dat ik niet op een terrasje mag gaan zitten, dat ik moet aanschuiven aan de winkel om binnen te gaan, dat ik niet op vakantie kan gaan … Ik woon in een WZC en ik mag nog steeds niet van de vrijheid genieten, want hier durft niemand van de regering de maatregelen duidelijk versoepelen en benoemen. Ik mis vaak de warmte van het nabijzijn van degenen die mij door en door kennen. Ik weet het, het is zeker niet hun fout want zij zouden steen voor steen van deze grote muur afbreken om bij mij te zijn. Ook ik zie het verdriet in hun ogen. Ook zij missen een knuffel van mij ! Als je feest viert vandaag, denk dan ook eens aan iedereen die dit moet missen en ken je iemand … stuur een klein berichtje dat je aan hen denkt.
Vandaag is mijn, jouw en velen hun vaderdag anders … maar een ding is zeker: ik ben voor altijd jouw papa xxx