Ga naar de inhoud

Voor altijd een gezin …

Onze jongerendag komt dichterbij en we willen jullie graag meenemen in de reden waarom dit zo belangrijk is. Ook jongeren kiezen er niet voor dat jongdementie een deel van hun leven wordt, maar het gebeurt … Saskia deelt met jullie hun verhaal, het verhaal van hun gezin.

Jongdementie heeft een enorme impact op het gezin. Als ouder stond onze zoon altijd op de eerste plaats.
Wanneer je man of vrouw de diagnose krijgt komt je hele leven op losse schroeven te staan. Het leven dat je kende ziet er helemaal anders uit. En die 1ste plaats… die moet in het beste geval gedeeld worden…
Een van de 1ste dingen die ik tegen onze zoon zei was dat zijn jeugd zich op dat moment afspeelde en dat die tijd niet meer terug zou komen. Dus beleef het nu!
Ik verloor mezelf en mijn kind uit het oog in de zorg voor mijn echtgenoot. Tot iemand me daar op wees.
Wij waren altijd een gezin en een gezin wilde ik blijven. Het is een enorme evenwichtsoefening om je kind te betrekken maar niet te (over)belasten. En de weegschaal is zeker niet altijd in balans geweest. Je kan dit niet alleen. Dus moest ook ik op momenten dat ik geen ander alternatief had, de hulp van mijn zoon inroepen. 
Het mooiste compliment kreeg ik van Jean Aerts. Hij zei dat ik het goed deed. Dat ik mijn zoon deel liet uitmaken van het proces.
Achteraf gezien heeft onze zoon voor de diagnose een hele zware tijd gehad. Jerry liep hem achterna, deed ineens dingen die Thibau in verlegenheid konden brengen. Deed dingen die hij nooit had gedaan.
Toen ik eenmaal wist wat er speelde probeerde ik dat zoveel mogelijk te voorkomen.
Andere dingen ging ik bewust verstoppen voor onze zoon of ik probeerde situaties recht te trekken. 
Nu zie ik dat alles wat er gebeurde, dat alles wat we gedaan hebben ook voor Thibau een deel van het proces was.  Ondanks het moeilijke van de ziekte, zijn we een gezin gebleven. We dragen het pijnlijke met ons mee, maar proberen het mooie te onthouden. 

We zijn met Jerry zijn aandoening naar buiten gekomen om aandacht voor jongdementie te vragen, maar altijd op een respectvolle manier naar Jerry toe. Ik heb een imense bewondering voor hem hoe hij zijn lot ondergaan heeft. Ik ben fier op hoe onze zoon met zijn papa is omgegaan.
En ik weet dat Jerry fier is op hoe wij een gezin gebleven zijn!