De weg naar de 10 km wordt verder gezet … met een rollercoaster van emoties. Saskia neemt jullie even mee in haar wereld …
Deze week ben ik vooral mezelf tegengekomen. Jerry stapt vrij traag en stopt vaak waardoor er weinig tempo in de wandeling zit. En dan begin ik te rekenen en te tellen. Dit 10 km lang.
Ik weet dat dit door Jerry zijn aandoening komt. Ik weet als geen ander dat hij van ver komt.
Daar bovenop hebben we bericht gekregen dat de covid- maatregelen met een maand verlengd worden in het wzc. Dus nog langer als een rat in een kooitje dezelfde route blijven wandelen.
Nog een maand, nog meer dingen ontzeggen…
Ik voel me niet echt in mijn element, ben wat gefrustreerd maar probeer dit vooral niet aan Jerry te laten merken… en toch pikt Jerry mijn emotie op. En dan gaat het nog wat moeizamer.
Saskia, komaan, jij moet je aanpassen… hou ik me voor ogen.
Ik probeer dan met wat muziek.
Kom wat dichterbij van Regi ft Jake Reese en OT.
En wat zingt Jerry luid en duidelijk mee? Geloof in mij
Ik sta daar met tranen in mijn ogen en ben boos op mezelf.
Ja, hij leert mij iedere dag iets bij. In heel de rush wandel ik wel, maar neem niet de tijd om van mijn omgeving te genieten of van mijn gezelschap. Stopt hij daarom zo vaak? Om alles in zich op te nemen? Wie zal het zeggen.
Maar hij zingt wel : geloof in mij! Wat kan ik anders doen… We gaan die 10km halen.
#yeswecan