Hoog tijd om nog eens neer te pennen wat we de laatste weken uitgespookt hebben. We hebben in ieder geval niet stil gezeten. Want stil zitten is achteruit gaan !
Misschien schrikt de keuze van activiteiten sommigen af om eens deel te nemen, maar hey, iedereen heeft af en toe eens een uitdaging nodig. Ook dit is een van de vragen van mensen met dementie in hun manifest. Maar zelf merk ik dat een uitdaging zo nu en dan best verkwikkend kan zijn voor mijn zelfbeeld.
Ook al kende we het team van Judo YES Bilzen reeds, toch werden we op een heel verrassende manier op sleeptouw genomen in hun training. Weeral volledig op maat van ons allemaal : jong of wat ouder, jongdementie of niet, vrijwilliger of mantelzorger,… En dat is precies wat we allemaal nodig hebben. Het gevoel van er bij te horen, zonder vooroordelen, gewoon plezier maken en nieuwe dingen ontdekken. Dus een heel dikke mercie aan het volledige judo-team ! En ze zijn gewaarschuwd … We’ll be back !
Het weekend voor valentijn maakten we een verrassingsjuweel en een lekker buffetje. Christel en Saskia werden ondertussen in de watjes gelegd bij Praktijk Rondags. Bjorn zorgde voor een verkwikkende massage die beiden konden gebruiken.
Afgelopen week was het dan tijd voor een totaal nieuwe uitdaging. We gingen boksen met “gekke” Willy. Dankzij collega Nadia, kregen we de kans om eens te ervaren wat een bokstraining te bieden heeft. We hadden er wel wijselijk voor gekozen om apart van het trainingsteam mee te doen. Gewoon een kwestie dat we niet met gebroken neuzen, blauwe ogen of al te veel spierpijn naar huis gingen. Enkele trainers stonden paraat en ik ben nog altijd overweldigd over de glinsters die in de ogen van Jos stonden. Maar wat mij vooral is bijgebleven, is het respect dat er heerste en dat iedereen de kans kreeg om op zijn eigen manier het boksen te ontdekken en te genieten. Dank je wel Willy en je team om ons dit prachtige moment te geven !
Achteraf sloten we met een gezellige babbel af met wat frietjes en een drankje. En de dag erna werd ik eraan herinnerd dat we waren gaan boksen 😉 . Het feit dat ik me toch wat teveel gegeven had op de bokszak, onder de aanmoedigingen van mijn buddys, resulteerde in wat spierpijn … Maar het deed me opnieuw denken aan de woorden van Willy, sport en hoe je omgaat met mensen is niet iets wat je jezelf moet opleggen … het is een manier van leven !