Deze beslissing zou niemand moeten nemen …
Heel veel leuke momenten hebben we weer samen kunnen doorbrengen. Velen zagen regelmatig leuke beelden passerenop facebook of instagram. Ja, dat is wat we proberen te creëren, deze kleine lichtpuntjes … In het begin dacht ik : maakt dit het verschil ? Maar ondertussen weet ik dat ze echt een verschil maken, even voor een lach zorgen, misschien zelfs even de zorgen laten vergeten, … Mijn missie breidt zich uit naar meer van deze lichtpuntjes, hopelijk met de hulp van velen.
Tijdens onze activiteiten proberen we elkaar te steunen, te luisteren en indien mogelijk voor een oplossing te zorgen. Dat laatste lukt niet steeds, jammer genoeg. Toch sta ik er versteld van hoe gedreven en vastberaden partners van personen met jongdementie zijn om optimale, liefdevolle zorg te bieden. Vaak ten koste van zichzelf, al vinden zij van niet … En dat brengt mij bij de woorden die in mijn hoofd blijven hangen: deze beslissing zou niemand moeten nemen !
Op een bepaald moment is het zorgen voor thuis niet meer mogelijk. Dat moment om een verhuis naar een WZC of kleinschalig wonen te doen, wordt steeds maar uitgesteld. Tot dat ene moment dat de beslissing moet genomen worden … het verstand zei al lang ja, maar het hart volgt niet. Ook binnen ons team maakten we het opnieuw mee. Mijn hart brak toen ik de woorden hoorde: deze beslissing zou niemand moeten nemen. Hier heb ik geen oplossing voor! Hier kan ik geen leuke activiteit van maken! En dat doet pijn … Wat we wel kunnen doen met ons ganse team is klaar staan, wat binnen onze mogelijkheden ligt en een luisterend oor bieden, een schouderklopje misschien … laten weten dat we er zijn en hopen dat misschien, heel misschien deze beslissingen niet meer nodig zullen zijn …
We hopen dat we met voldoende steun leuke activiteiten kunnen blijven organiseren zodat de lichtpuntjes blijven verschijnen op de meest donkere dagen.