Een blogje schrijven … Hoe doe je dat als elk woord dat je wil vertellen pijn doet ? En toch wil ik jullie vertellen hoe graag we Jerry zien ook al heeft het lot beslist dat zijn reis hier bij ons erop zit. Over de Brug startte bij jou Jerry, maar we zijn het jou verschuldigd dat het niet bij jou stopt. Zoals Saskia al eerder zei … er zijn nog Jerry’s die nood hebben aan leuke dingen om samen te doen met lotgenoten, mantelzorgers, buddies, … waar je gewoon jezelf kan zijn en iedereen vindt dat oké.
Jongdementie heeft ons een familie gegeven … geen bloedverwanten, maar vrienden die als het nodig was konden lachen, boos zijn, verdrietig zijn, … of gewoon konden luisteren.
Jerry, wij , maar vooral je gezin, hadden allemaal nog heel veel plannen als de coronamaatregelen eindelijk zouden versoepelen : onze 10 kilometer waar je zo voor getraind had, fietstochten, bezoekjes aan de ezeltjes, samen zingen en dansen, in het tuintje werken, … Wel deze dingen blijven op ons lijstje staan, want ook al ben je niet meer zo dicht bij ons, je zal steeds op afstand met ons blijven meedoen en ons helpen als het weer even moeilijk wordt. En op je laatste berichtje, je prachtig afscheidskaartje, laat je duidelijk zien wat ons te doen staat als we weer eens boos zijn op de ziekte jongdementie … al is het niet zo netjes… dan geven we onze mooie 3de vinger 😉
Lieve Jerry, ik heb zoveel van je geleerd, … just go by the flow, let it go … Iets wat nog niet goed in mijn woordenboek staat. Jij kon dat wel, je moest wel, je had geen keuze. Je liet los en zag de vele mooie, kleine dingen rondom jou. Misschien hield je daarom zoveel van de zee. Lieve Jerry, ik laat je hand los, maar mijn hart zal dit nooit doen.
Rust zacht, mijn grote vriend xxx
Jerry Leenaers 04/12/1974 – 07/04/2021